bir şarkının anlamını yitirdiği yerdeyiz..

bulutlu gözlerin buğusunda
yaklaşıyor yaklaşmakta olan
yerle yeksan olmuş gerçeklere
tutunmaya çalışıyor ellerin
bir şizofreni kabusu gibi
ve azar azar gidiyor, gidenler!

insan her daim yalnızlığa ilaç arar mı!?
evet bu da bir hastalık
bu cevabı kim bulur , kim söyler ..?
tam buldum derken kaybetmeyi kim göze almış ise .
mavi göğe bakmalı
yeşil yosun tutmuş toy bakışlarında kaybolmak gibi
minik serçe parmağı kırılan kalp
o Labirent e girme sakın !
yumuşacıktı .. sıcacık
gülüşün ve ellerin, titrek ellerin
kar tanesini tutar gibi
beni sen yarattın ve sen yok ettin der gibiydin
bu hayatı bilmezdim ...
eylül e hasret etti beni ,seni ,hepimizi
çünkü eylül öyle değil
eylül kırılgan ve mütevazi
acıların adına ağustos koysunlar

azizim
...

i.e.k